آیا انسان قادر به بازسازی عضو از دست رفته است؟!
گروه هوش مصنوعی: دانشمندان می گویند انسان ممکنست قادر به رشد دادن یک عضو دیگر در بدن خود باشد و ما هم اکنون ˮپتانسیل استفاده نشدهˮ برای انجام این کار را داریم.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، دانشمندان گمان می کنند در صورت از دست دادن یک عضو، ممکنست روزی بتوان بهبودی کامل پیدا کرد. آن هم نه با پروتزهای مصنوعی و بیونیک، بلکه با رشد دادن واقعی یک عضو جدید!
بر اساس یک مطالعه تازه انتشار یافته در مجله American Association for Anatomy، یک گروه از پژوهشگران درحال مطالعه روی "سمندر مکزیکی"(axolotl) (یک گونه سمندر آبزی) با بررسی تفاوت در امضای مولکولی در رابطه با بازسازی و احیای اندام در آنها، یک قدم به کشف رمز و راز بازسازی اندام در این موجودات نزدیک شده اند. این مطالعه همین طور چگونگی بازسازی اندام در موش ها را نشان میدهد.
اگر رمز و رازهای مربوط به بازسازی اندام را در سمندرهای مکزیکی دریابیم و آنرا روی پستاندارانی مانند موش تطبیق دهیم، در این صورت بسیار نزدیک خواهیم بود که به افرادی که اندام خودرا از دست داده اند گزینه دیگری غیر از پروتزها ارائه دهیم.
تفاوت کلیدی در این امر مربوط به یک سلول ایمنی شناختی است که بعنوان یک ماکروفاژ شناخته می شود و با این دانش، پتانسیل کاربردهای انسانی بازیابی اندام بیش از هر زمان دیگری نزدیک است.
وقتی پستانداران لطمه می بینند، بطور معمول در محل لطمه جای زخم ایجاد می شود. از آنجائیکه این زخم به یک مانع فیزیکی برای بازسازی تبدیل می شود، تیم پژوهشگران به سرپرستی " جیمز گادوین" بر روی یادگیری این که چرا بدن سمندر مکزیکی مانند پستانداران زخم نمی گردد، تمرکز کردند.
"جیمز گادوین" محقق و نویسنده اصلی این تحقیق از آزمایشگاه بیولوژیکی "جزیره مونت دزرت"(MDI) اظهار داشت: تحقیقات ما نشان میدهد که انسان از توانایی بالقوه استفاده نشده برای بازسازی اندام برخوردارست.
وی اضافه کرد: اگر بتوانیم مسئله ایجاد زخم را حل نماییم، ممکنست بتوانیم پتانسیل احیای نهفته خودرا آزاد نماییم. سمندرهای مکزیکی زخم ایجاد نمی کنند و این همان چیزی است که به آنها اجازه می دهد بازیابی اندام صورت گیرد. اما هنگامی که یک زخم ایجاد شود، بازیابی دیگر ممکن نخواهد بود.
وی افزود: اگر بتوانیم از ایجاد زخم در انسان جلوگیری نماییم، می توانیم کیفیت زندگی خیلی از افراد را افزایش دهیم.
سمندر مکزیکی نزدیک به انقراض است، اما قابلیت های احیای اندام منحصر به فرد آن موقعیت ویژه ای را برای این موجود در محافل علمی فراهم نموده است. بیشتر سمندرها توانایی های بازسازی اندام را دارند، اما سمندر مکزیکی می تواند تقریباً همه قسمت های بدن خود همچون قلب، ریه ها، فک، اندام بیرونی، نخاع، تخمدان ها، دم، پوست و موارد دیگر را بازسازی کند. این موجود حتی می تواند مغز خودرا نیز بازسازی کند!
پستانداران در مراحل جنینی یا نوزادی نیز می توانند اندام خودرا بازیابی کنند. بعنوان مثال، نوزاد انسان می تواند نوک انگشتان خودرا بازسازی کند و همین طور می تواند بافت قلب خودرا بازسازی کند که به این معنا است که بزرگسالان نیز ممکنست این کد مهم ژنتیکی را برای بازسازی در خود حفظ نموده باشند. این مساله دریچه ای را برای درمان های بالقوه باز می کند که به انسان امکان می دهد بجای ایجاد یک زخم دائمی، بافت ها و اندام های از دست رفته خود در اثر لطمه یا بیماری را باردیگر رشد دهد.
"گادوین" در تحقیقات اخیر خود، ماکروفاژهای(نوعی سلول ایمنی) موجود در سمندرهای مکزیکی را با سلول های مشابه در موش ها مقایسه کرد و هدف وی یافتن کیفیتی است که سمندر مکزیکی از آن برخوردارست و موجب تقویت توانایی های بازسازی در آن می شود.
"گادوین" دریافت که وجود این سلول ها در توانایی بازسازی سمندرهای مکزیکی مهم می باشد. وقتی سطح این ماکروفاژها کم بود، سمندرهای مکزیکی بجای اعضای بدن جدید، درست مثل پستانداران یک زخم ایجاد می کردند. وی می گوید: ما درحال نزدیک شدن به درک چگونگی آماده سازی ماکروفاژهای سمندرهای مکزیکی برای بازسازی هستیم که این امر، ما را به این قابلیت نزدیک می کند که بتوانیم بازسازی را در انسان کشف نماییم. بعنوان مثال، من تصور می کنم که بتوان از یک هیدروژل موضعی در محل زخم بهره برد که موجب تغییر رفتار ماکروفاژهای انسان شود تا بیشتر شبیه سمندرهای مکزیکی باشد.
با انجام مطالعات روی ماکروفاژهای سمندرهای مکزیکی و بررسی این که چگونه می توانیم آنرا در انسان تقلید نماییم، می توان طلوع عصر جدیدی در پزشکی را شاهد بود.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب