كهكشان هایی كه دزدی می كنند!
گروه هوش مصنوعی: گروهی از ستاره شناسان در بررسی جدید خود دریافته اند که کهکشان های بزرگ، با ˮدزدیدنˮ مواد تشکیل دهنده ستاره ها از کهکشان های کوچکتر، زمینه را برای رشد و تکامل بیشتر خود فراهم می کنند.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، نتایج یک پژوهش جدید نشان میدهد که ممکنست کهکشان های بزرگ، مواد تشکیل دهنده ستاره را از قلب کهکشان های کوچکتر بردارند. این تعامل سبب می شود که ساختارهای کیهانی کوچکتر، راکد بمانند و رشد آنها متوقف شود؛ در صورتیکه همتایان بزرگتر آنها به رشد خود ادامه می دهند.
در هر اکوسیستم روی زمین، یک زنجیره غذایی وجود دارد که موجودات بزرگتر آن، موجودات کوچکتر را شکار می کنند.
جهان میزبان مجموعه گیج کننده ای از کهکشان ها است که شکل ها و اندازه های گوناگونی دارند. تعامل میان این ساختارهای بزرگ، بطور شگفت آوری عادی است. کهکشان های بزرگ و کامل شکل گرفته همچون کهکشان راه شیری، کهکشان های کوچکتر را با دقت بیشتری جذب می کنند.
در هر حال، تعاملات بسیاری نیز وجود دارند که در آن، هر دو کهکشان زنده می مانند و ساختارهای کوچکتر، به آنچه با نام "کهکشان ماهواره ای" می شناسیم، تبدیل می شوند و به دور کهکشان بزرگتر می چرخند.
کهکشان های کوچکتر طی این فرایند، بطور کامل جذب نمی شوند؛ بلکه جذب آنها به صورت قطعه قطعه صورت می گیرد. ستاره شناسان، این مساله را می دانستند که کهکشان های بزرگ، از گاز اتمی که فضای بین ستارگان واقع در نزدیکی حومه کهکشان های ماهواره ای را پر کرده است، تغذیه می کنند.
پژوهش های جدید نشان داده اند که خسارت وارد شده به این کهکشان های کوچکتر ممکنست بیش از اندازه تصور باشد. بر طبق این پژوهش ها، کهکشان های بزرگ، در حال دزدیدن ذخایر گاز مولکولی هستند که در ابرهای بزرگ اطراف هسته های ساختارهای کیهانی کوچکتر وجود دارد.
این ذخایر گاز، برای ایجاد نسل جدیدی از ستاره ها مورد نیاز است که کهکشان ها برای رشد کردن، به تولید مداوم آنها نیاز دارند.
یک گروه پژوهشی به سرپرستی "مرکز بین المللی پژوهش های نجوم رادیویی"(ICRAR)، ابتدا از یک شبیه سازی کامپیوتری پیشرفته کیهان شناسی استفاده کردند و میزان گازی را که باید در حومه کهکشان ها و هسته آنها وجود داشته باشد، پیش بینی کردند. پیش بینی های این گروه پژوهشی، با مشاهدات مربوط به ذخایر مولکولی و گاز اتمی بیش از ۵۰۰ کهکشان که توسط "تلسکوپ آرسیبو" (Arecibo telescope) در پورتوریکو و تلسکوپ 30 متری "IRAM" در اسپانیا مقایسه شد.
نتایج این بررسی نشان داد که پیش بینی ها، با مشاهدات تلسکوپ ها و شواهد پیشین و همین طور شواهدی که کم بودن تشکیل ستاره ها را در کهکشان های کوچک ماهواره ای مشخص می کنند، تطابق زیادی دارند.
بگفته پژوهشگران این پروژه، گاز مولکولی خارج شده از کهکشان های ماهواره ای، در ابتدا به مدار کهکشان بزرگتر وارد می شود. احتمال دارد که این ماده در آنجا بماند یا به مرور زمان روی کهکشان بزرگتر فرود بیاید و مواد جدید ستاره ساز را به آرامی تغذیه کند.
این موضوع، به کهکشان بزرگتر امکان می دهد تا با بهره گیری از همسایگان خود، به رشد و تکامل ادامه دهد. در بیشتر مواقع، نهایتا کهکشان های قمری فقط برای چند میلیارد سال از هنگامی که تغذیه کرده اند، زنده می مانند. سرانجام، تاثیر قوی گرانشی کهکشان مرکزی سبب می شود که ساختارهای کوچکتر، به داخل کشیده شوند و توسط همتایان بزرگتر خود خورده شوند.
این پژوهش، در مجله "MNRAS" به چاپ رسید.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب