كشف یك نپتون فوق داغ برای نخستین بار
گروه هوش مصنوعی: اخترشناسان موفق به كشف یك سیاره فراخورشیدی جدید شده اند كه نخستین سیاره فراخورشیدی در نوع خود است.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، یک مطالعه جدید نشان میدهد که اخترشناسان نوع جدیدی از دنیاهای بیگانه را کشف کرده اند که نخستین "نپتون فوق داغ" شناخته شده یعنی یک سیاره غول پیکر است که در فاصله ۶۰ برابر نزدیکتر از زمین به خورشید به دور ستاره خود می چرخد.
تحقیقات قبلی نشان می داد که در هر ۲۰۰ ستاره شبیه به خورشید، تنها یک ستاره وجود دارد که یک سیاره به دور آن می چرخد که مدار آن کمتر از یک روز زمینی است. این در حالیست که کمی بیش از ۳۶۵ روز طول می کشد تا سیاره زمین خورشید را دور بزند و سیاره عطارد که نزدیکترین سیاره به خورشید ما است، برای اتمام سال خود به کمتر از ۸۸ روز زمینی فرصت نیاز دارد. بدین سبب ستاره شناسان این جهان ها را "سیارات دوره بسیار کوتاه مدت" می نامند.
همه سیارات "دوره بسیار کوتاه مدت" که قبلاً شناسایی شده بودند؛ یا سیاره های سنگی کمتر از دو برابر عرض زمین بودند یا اصطلاحاً "مشتری های داغ" بودند که غول های گازی با اندازه بیش از ۱۰ برابر قطر زمین هستند. به طرز مرموزی دانشمندان خیلی از سیارات دوره بسیار کوتاه مدت با اندازه متوسط را تابحال نیافته بودند، یعنی پدیده ای که "صحرای داغ نپتون" نامیده می شود، برای اینکه "نپتون" از نظر اندازه بین زمین و مشتری قرار دارد.
حالا دانشمندان یک سیاره فراخورشیدی را کشف کرده اند که درست در "صحرای داغ نپتون" قرار دارد، اما این سیاره بسیار داغ تر از هر نپتون داغی است که تابحال کشف شده است، یعنی به اندازه ای که پژوهشگران بتوانند آنرا "فوق داغ" بنامند.
ستاره شناسان از "ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی گذران" ناسا ملقب به "تس"(TESS) برای تجزیه و تحلیل این ستاره درخشان و شبیه به خورشید موسوم به "LTT ۹۷۷۹" استفاده کردند که در فاصله ۲۶۰ سال نوری از زمین قرار دارد. مشاهدات بعدی با سایر تلسکوپ ها به تأیید وجود یک سیاره فراخورشیدی در اطراف این ستاره کمک کرد. این جهان تازه کشف شده "LTT ۹۷۷۹ b" لقب گرفته است و حدود ۴.۷ برابر زمین، قطر و ۲۹ برابر زمین، جرم دارد.
سیاره "LTT ۹۷۷۹ b" تقریباً هر ۱۹ ساعت به دور ستاره خود می چرخد و حدود ۲۳ برابر مریخ به خورشید خود نزدیک می شود که موجب می شود ستاره میزبان آن این سیاره را تا دمای ۱۷۰۰ درجه سانتیگراد گرم کند.
در مقاله ای که این یافته را گزارش داده است، دانشمندان استدلال کردند که این سیاره فراخورشیدی فقط یک "نپتون داغ" نیست، بلکه یک "نپتون فوق داغ" است.
ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی گذران(که به اختصار "تس"(TESS) نامیده می شود، یک تلسکوپ فضایی ساخت ناسا است که ۱۹ آوریل سال ۲۰۱۸ میلادی به فضا پرتاب شد. هدف "تس" بعنوان ادامه برنامه کاوشگران، جستجوی سیاره های فراخورشیدی بیشتر در فضایی ۴۰۰ برابر پوشش ماموریت "کپلر" با بهره گیری از روش گذر است که در کهکشان های دیگر خصوصاً در مدار ستاره های پر نور اطراف خودشان در فاصله ای که امکان حیات در آن وجود داشته باشد، قرار دارند. در مقایسه با حدود ۳۸۰۰ سیاره فراخورشیدی که تابحال پیدا شده٬ انتظار می رود که این فضاپیما موفق به پیدا کردن بیش از ۲۰ هزار سیاره دیگر شود.
هدف ماموریت "تس" در اولین مرحله تمرکز بر درخشان ترین ستارگان نزدیک به زمین جهت بررسی آثار گذر سیاره های فراخورشیدی در پیرامون آنها در طول دو سال است. پروژه TESS از مجموعه ای از دوربین های گسترده برای انجام یک بررسی همه جانبه استفاده می نماید و با بهره گیری از آن می توان توده، اندازه، تراکم و مدار یک گروه بزرگ از سیارات کوچک، همچون نمونه ای از دنیای سنگی در مناطق قابل سکونت ستارگان میزبان مطالعه شود.
"تس" همین طور اهداف اولیه را برای تسلط بیشتر توسط تلسکوپ فضایی "جیمز وب" و دیگر تلسکوپ های فضایی و زمینی در آینده عرضه خواهد کرد.
"جیمز جنکینز" نویسنده اصلی این تحقیق که یک ستاره شناس از دانشگاه شیلی در لاس کاندز است اظهار داشت: دمای فوق داغ در "LTT ۹۷۷۹ b" می تواند مولکول ها را به عناصر تشکیل دهنده آنها تجزیه کرده و فلزات را در جو آن یونیزه کند. این بدان معناست که جو آن می تواند بسیار متفاوت از سیارات داغ باشد که آنها را برای دانشمندان در آزمایشگاه های شیمی سیارات مهیج می کند.
تراکم متوسط این سیاره فراخورشیدی جدید شبیه به نپتون است. پژوهشگران اظهار داشتند که بعید بنظر می رسد که "LTT ۹۷۷۹ b" از سنگ خالص یا آب خالص ساخته شده باشد، در عوض آنها یک هسته جامد را تصور کردند که توسط جو هیدروژن و هلیوم احاطه شده است.
"جنکینز" اظهار داشت: به طرز مرموزی بنظر می رسد که "LTT ۹۷۷۹ b" دارای جو ضخیمی است که تقریباً ۱۰ درصد از جرم آنرا تشکیل می دهد.
وی ادامه داد: انتظار می رفت که "نپتون های فوق داغ" بسیار زود جو خودرا به سبب تابش پرانرژی که از خورشید خود دریافت می کنند، از دست بدهند. بدین سبب ما برای این سیاره باید در مورد سناریوهای شکل گیری عجیب و غریبی فکر نماییم.
وی افزود: یک توضیح ممکن برای جو غلیظ و ضخیم این نپتون فوق داغ این است که این سیاره در ابتدا بسیار بزرگتر بوده و شاید یک غول گازی مانند مشتری بوده است که بیش از اندازه به ستاره خود نزدیک شده است. در این سناریو، گرانش ستاره خیلی از جو سیاره را از بین می برد و بعد از آن که مقدار زیادی از جرم خودرا بدین واسطه از دست داد، ممکنست کمی از ستاره خود دور شده باشد و در نهایت با جرمی نزدیک به نپتون در جایگاه فعلی خود قرار گرفته باشد.
"جنکینز" و همکارانش در آینده نوری را که از جو این سیاره فراخورشیدی عبور می کند برای جستجوی اینکه چه عناصری در جو آن موجود است، درجه حرارت اطراف این سیاره چقدر است و اینکه این سیاره ابر دارد یا نه تجزیه و تحلیل خواهند کرد.
"جنکینز" اضافه کرد: ماهیت نسبتاً درخشان ستاره میزبان آن بدان مدلول است که ما می توانیم از ابزارهای زمینی و فضایی جهت بررسی دقیق جزئیات این سیاره استفاده نمائیم. این بدان معناست که ما در آینده نزدیک، چیزهای بیشتری در مورد این سیاره خواهیم یافت.
دانشمندان یافته های خودرا در مجله Nature Astronomy شرح داده اند.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب