رصد نخستین سیاره ای كه به دور یك ستاره كوتوله می چرخد
گروه هوش مصنوعی: یك ستاره وقتی از سوخت تهی می شود، متورم شده و از هم می پاشد و اجرام اطراف خودرا می بلعد، اما اخیرا مشخص شده است كه این مورد برای یك كوتوله سفید تازه كشف شده صادق نیست.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، به نظر می رسد که سیاره ها مانند زمین کوچک ما که به دور خورشید غول پیکر می چرخد، لزوماً به دور ستاره های خیلی بزرگتر از اندازه خود نمی چرخند.
تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" ناسا و ماهواره "تس"(TESS) یا "نقشه بردار فراخورشیدی گذران" ناسا اخیرا شاهد یک مدار غیرمعمول بوده اند. آنها برای نخستین بار فاش کرده اند که یک سیاره بکر در یک فاصله نزدیک در حال چرخش به دور یک ستاره کوتوله سفید است.
این کشف به سرپرستی "اندرو وندربرگ" و دیگر پژوهشگران ناسا در تاریخ ۱۷ سپتامبر در مجله "نیچر" انتشار یافته است.
پژوهشگران می گویند این ستاره کوچک خورشید مانند تنها ۴۰ درصد بزرگتر از زمین است.
این یک وضعیت منحصر به فرد به نظر می آید، برای اینکه این کوتوله سفید موسوم به "WD ۱۸۵۶ + ۵۳۴" بقایای یک غول سرخ خنک شده است که بطور معمول اجرام نزدیک به خودرا در طول تغییر شکل خود می بلعد. به عبارت دیگر، اجرام اطراف آن در هنگام فوران گاز از غول قرمز، حتی کمترین شانسی برای شناور شدن در فضا ندارند. علاوه بر این، ستاره های کوتوله با از دست دادن ۸۰ درصد از جرم خود با هسته های داغ خود تنها می مانند.
"سیئی شو" از پژوهشگران این مطالعه و ستاره شناس رصدخانه بین المللی "جمینی" در هاوایی اظهار داشت: ما مدت ها است می دانیم که بعد از تولد کوتوله های سفید، اجرام کوچک و دور از آن مانند سیارک ها و دنباله دارها می توانند به داخل این ستاره ها کشیده و بلعیده شوند. آنها معمولا توسط گرانش قوی کوتوله های سفید از هم می پاشند و به شکل دیسکی از بقایا در می آیند.
وی ادامه داد: بنا بر این وقتی "اندرو" در مورد این سامانه به من گفت، بسیار هیجان زده شدم. ما نکاتی را مشاهده کرده ایم که سیارات نیز می توانند به درون این ستاره ها کشیده شوند، اما بنظر می رسد این نخستین باری است که سیاره ای را مشاهده می نماییم که در تمام این سفر، دست نخورده و بکر باقی مانده است.
"وندربرگ" تصور می کند که این سیاره که "WD ۱۸۵۶ b" نام گذاری شده است، در مقایسه با موقعیت فعلی خود حداقل ۱۵۰ بار دورتر از این ستاره بوده است.
ماهواره "تس" تشخیص داد که سیاره "WD ۱۸۵۶ b" در شمال صورت فلکی "دراکو" تقریباً ۸۰ سال نوری از ما فاصله دارد و در مسیری ۱۸ هزار کلیومتری در حال چرخش به دور ستاره "WD ۱۸۵۶ + ۵۳۴" است. یک مدار این سیاره طی ۳۴ ساعت تکمیل می شود که در مقایسه با سیاره عطارد که به دور خورشید خودمان می چرخد، ۶۰ برابر سریع تر است.
تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" چهارمین و آخرین مرحله از پروژه تلسکوپ های بزرگ فضایی ناسا است. این تلسکوپ ۸۰۰ میلیون دلاری دوشنبه ۲۵ اوت ۲۰۰۳ از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال با موشک "دلتا ۲ " به فضا پرتاب شد. قطر آینه اصلی اسپیتزر ۸۵ سانتیمتر است که از برلیم ساخته شده است و تا ۵.۵ کلوین سرد شده است.
این تلسکوپ برای دو سال و نیم کار در دمای منفی ۲۶۸ درجه سانتی گراد طراحی شده بود، اما تانک هلیم مایع آن توانست بیش از پنج سال عمر کند و سرانجام در بهار سال ۲۰۰۹ از کار افتاد. اما پژوهشگران آزمایشگاه پیش رانش جت ناسا(JPL) در دانشگاه "کلتک" که اتاق فرمان "اسپیتزر" در آنجا قرار دارد، توانستند با تغییر در ساختار پروژه همچنان از دستگاه های تصویربرداری فروسرخ (IRAC) آن استفاده کنند. بدین سان "اسپیتزر" وارد فاز جدیدی از ماموریت خود شد که "ماموریت گرم اسپیتزر"(Spitzer Warm Mission ) نام دارد. در این فاز گرم، دمای تلسکوپ منفی ۲۴۳ درجه سانتیگراد بود. از آن زمان تا بیش از ۱۰ سال بعد، "اسپیتزر" توانست نقش مهمی در کشف سیاره های فراخورشیدی داشته باشد.
"ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی گذران" نیز که به اختصار "تس"(TESS) نامیده می شود، یک تلسکوپ فضایی ساخت ناسا است که ۱۹ آوریل سال ۲۰۱۸ میلادی به فضا پرتاب شده است. هدف تس بعنوان ادامه برنامه کاوشگران، جستجوی سیاره های فراخورشیدی بیشتر در فضایی ۴۰۰ برابر پوشش ماموریت "کپلر" با بهره گیری از "روش گذر" است که در کهکشان های دیگر خصوصاً در مدار ستاره های پر نور اطراف خودشان در فاصله ای که امکان حیات در آن وجود داشته باشد، قرار دارند. در مقایسه با حدود ۳۸۰۰ سیاره فراخورشیدی که تابحال پیدا شده اند٬ انتظار می رود که این فضاپیما موفق به پیدا کردن بیش از ۲۰ هزار سیاره دیگر شود.
هدف ماموریت "تس" در مرحله نخست، تمرکز بر درخشان ترین ستارگان نزدیک به زمین جهت بررسی آثار گذر سیاره های فراخورشیدی در پیرامون آنها در طول دو سال بود. این پروژه از مجموعه ای از دوربین های گسترده برای انجام یک بررسی همه جانبه بهره برده است. با بهره گیری از "تس" می توان توده، اندازه، تراکم و مدار یک گروه بزرگ از سیارات کوچک، همچون نمونه ای از دنیای سنگی در مناطق قابل سکونت ستارگان میزبان را مطالعه کرد.
منبع: گروه هوش مصنوعی
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب