تغییر کاربری اراضی شهرها را به کوره حرارتی تبدیل نموده است به گزارش گروه هوش مصنوعی، نتایج پژوهشی که اخیرا از جانب محققان دانشگاه تهران انجام شده است، مبین ارتباط مستقیم بین تغییر کاربری اراضی و افزایش دمای شهرهاست. به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از دانشگاه تهران، محققان دانشگاه تهران در یک پژوهش که اخیرا و برمبنای داده های سنجش از دور ۳۵ سال گذشته (بازه زمانی بین ۱۹۸۵ تا ۲۰۲۰) و با بهره بردن از روش های یادگیری عمیق انجام داده اند، نشان دادند که تغییر کاربری در اراضی شهرها، باعث افزایش دمای حدود ۲ درجه ای می شود که این افزایش دما، خطرات خیلی از جمله خشکسالی و کم آبی، فرسایش خاک، آلودگی هوا، گسترش ریزگردها و کاهش امنیت غذایی و نتایج نگران کننده افزایش نفوذ و شدت اشعه فرابنفش(uv) را به دنبال دارد. سیدکاظم علوی پناه، استاد دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران که این پژوهش را سرپرستی کرده است، در اینباره اظهار داشت: «افزایش دمای زمین، واقعیتی است که هر روز در زندگی ما تکرار می شود. تابستان هایی که طولانی تر و داغ تر شده اند، شهرهایی که به کوره های حرارتی تبدیل گشته اند و خاکی که دیگر تاب گرما را ندارد. گرمایش زمین، بخصوص در کشورهای خشک و نیمه خشک مانند ایران، نه فقط یک تهدید زیست محیطی، بلکه بستری برای توسعه سایر بحران هاست.» وی اضافه کرد: «در جهانی که بحران ها به هم زنجیر شده اند، اثرات گرمایش جهانی فقط به دمای هوا محدود نمی شود؛ بلکه با شتاب دادن به سایر بحران ها، یک ساختار پیچیده و خطرناک از نتایج هم افزا شکل می گیرد. بحران ها در دنیای امروز نه فقط حل نمی شوند، بلکه یکدیگر را تقویت می کنند. حاصل این هم افزایی، شرایطی است که هر اقدام کوچک اشتباه می تواند زنجیره ای از واکنش های بزرگ و پیش بینی ناپذیر را فعال کند.» سرپرست این گروه پژوهشی با ابراز نگرانی شدید از افزایش دما در ایران، تصریح کرد: «در سالیان اخیر، ایران رکوردهای جهانی گرما را شکست. برپایه داده های ماهواره ای، مانندMODIS، Landsat و Sentinel-۳، افزایش نگران کننده دمای سطح زمین (LST) بخصوص در مناطق مرکزی، شرقی و جنوبی ایران ثبت شده است. خیلی از شهر های بزرگ ایران، همچون مشهد، در زمره بزرگ ترین جزایر حرارتی منطقه قرار گرفته اند؛ پدیده ای که زندگی میلیونها نفر را به چالش کشیده و هزینه های انرژی، سلامت و خدمات شهری را بشدت افزایش داده است.» استاد دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران، با تأکید بر ضرورت توجه به مسئله گرمایش شهرها و یافتن راهکار برای ممانعت از آن، گفت: «پژوهش حاضر در جواب این وضعیت بحرانی، در قالب رساله دکتری خانم زینت کومه، دانشجوی دکترای سنجش از دور و GISدانشگاه تهران با همکاری سعید حمزه و سارا عطارچی از اعضای هیأت علمی دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران و هادی معماریان، عضو هیأت علمی دانشگاه بیرجند طراحی شد، پروژه ای علمی با هدف تحلیل دقیق تر ارتباط بین تغییرات کاربری اراضی و افزایش دمای سطح زمین در دو شهر مهم با اقلیم متفاوت (مشهد و ساری) با بهره گیری از داده های سنجش از دور در بازه زمانی ۱۹۸۵ تا ۲۰۲۰ و بهره برداری از روش های یادگیری عمیق انجام شده است.» علوی پناه در رابطه با یافته های این مطالعه، اظهار داشت: «در دوره زمانی ۳۵ ساله، دمای سطح زمین در بعضی مناطق بیشتر از ۲ درجه سانتی گراد افزایش پیدا کرده است، بخصوص در نقاطی که پوشش جنگلی و کشاورزی به مناطق شهری تبدیل گشته اند. در مقابل، مناطقی با پوشش گیاهی پایدار و مدیریت شده، دمایی نسبتاً ثابت تر و پایین تر را تجربه کرده اند.» سرپرست این مطالعه، در رابطه با میزان دقت برآوردهای این تحقیق نیز، اظهار داشت: «مدل شبکه عصبی کانولوشنی (CNN) با دقت ۹۲.۰۳ درصد عملکرد بهتری نسبت به الگوریتم های سنتی مانند SVM و Random Forest نشان داد، که نشان دهنده توان بالای یادگیری عمیق در تحلیل روابط پیچیده زیست محیطی و مکانی است.» عضو هیأت علمی «سنجش از دور و GIS» دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران همین طور به اهمیت انجام این تحقیق و تأثیر آن بر برنامه ریزی شهری اشاره نمود و اظهار داشت: «نتایج این تحقیق تاکید می کند که الگوی توسعه شهری، تأثیر مستقیم و معناداری بر دمای سطح زمین دارد و روش های پایش و مدل سازی مبتنی بر یادگیری عمیق می توانند ابزارهای مؤثری برای تصمیم گیری در حوزه برنامه ریزی شهری و کاهش اثرات جزایر حرارتی باشند. باتوجه به پیش بینی افزایش دمای زمین در سالیان آینده، توسعه راهکارهای پایدار مانند افزایش فضای سبز شهری، کنترل گسترش بی رویه شهرها و حفظ پوشش های گیاهی طبیعی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.» وی اضافه کرد: «این یافته ها، گامی مهم برای شناخت بهتر پدیده های محیطی و توسعه سیاستهای کارآمد برای مدیریت تغییرات اقلیمی و کاهش اثرات گرمایش شهری به حساب می آید.» علوی پناه تصریح کرد: «این پژوهش فراتر از تحلیل گذشته، ابزاری برای پیش بینی آینده شهرها نیز فراهم آورده است. با درک بهتر رابطه بین تغییرات کاربری زمین و گرمایش موضعی، میتوان سناریوهای توسعه شهری را بازنگری کرد و سیاست هایی بر پایه حفظ تعادل محیطی طراحی کرد. ایجاد فضای سبز، کنترل گسترش افقی شهرها، استفاده از مصالح پایدار و طراحی شهری اقلیم محور، همچون روشهایی هستند که از دل این داده ها بیرون آمده اند. اگر مسؤلان، مدیران شهری و تصمیم گیران کلان، از این داده ها و تحلیل ها بهره نگیرند، فردا در مقابل نتایج آن ناتوان خواهند ماند. حالا زمان آن است که با دیدی علمی، سیستمی و کل نگر، برای نجات زمین و آینده مان، تصمیمی آگاهانه بگیریم.» علوی پناه در انتها اظهار داشت: «زمین با ما سخن می گوید؛ اما نه با کلمات، بلکه با افزایش دما، خشکسالی، ریزگرد و آتشسوزی. اگر این زبان را نشنویم، اگر پیام هایش را نادیده بگیریم، اگر بازهم جنگ با طبیعت را ادامه دهیم، آینده ای بسیار گرم تر، خشک تر و ناپایدارتر در انتظار ما خواهد بود.» نتایج این تحقیق در قالب دو مقاله علمی در ژورنال های " International Journal of Environmental Research" و " Journal of Arid Land" انتشار یافته اند. به طور خلاصه، گرمایش زمین، بویژه در کشورهای خشک و نیمه خشک مانند ایران، نه فقط یک تهدید زیست محیطی، بلکه بستری برای توسعه سایر بحران هاست.» وی افزود: «در جهانی که بحران ها به هم زنجیر شده اند، اثرات گرمایش جهانی فقط به دمای هوا محدود نمی شود؛ بلکه با شتاب دادن به سایر بحران ها، یک ساختار پیچیده و خطرناک از نتایج هم افزا شکل می گیرد. بسیاری از شهر های بزرگ ایران، همچون مشهد، در زمره بزرگ ترین جزایر حرارتی منطقه قرار گرفته اند؛ پدیده ای که زندگی میلیون ها نفر را به چالش کشیده و هزینه های انرژی، سلامت و خدمات شهری را بشدت افزایش داده است.» استاد دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران، با تاکید بر لزوم توجه به مسئله گرمایش شهرها و یافتن راه حل برای جلوگیری از آن، اظهار داشت: «پژوهش حاضر در جواب این وضعیت بحرانی، در قالب رساله دکتری خانم زینت کومه، دانشجوی دکترای سنجش از دور و GISدانشگاه تهران با همکاری سعید حمزه و سارا عطارچی از اعضاء هیات علمی دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران و هادی معماریان، عضو هیات علمی دانشگاه بیرجند طراحی شد، پروژه ای علمی با هدف تحلیل دقیق تر ارتباط بین تغییرات کاربری اراضی و افزایش دمای سطح زمین در دو شهر مهم با اقلیم متفاوت (مشهد و ساری) با استفاده از داده های سنجش از دور در بازه زمانی ۱۹۸۵ تا ۲۰۲۰ و بهره برداری از روش های یادگیری عمیق انجام شده است.» علوی پناه در ارتباط با یافته های این مطالعه، عنوان کرد: «در دوره زمانی ۳۵ ساله، دمای سطح زمین در بعضی مناطق بیش از ۲ درجه سانتی گراد افزوده شده است، بویژه در نقاطی که پوشش جنگلی و کشاورزی به مناطق شهری تبدیل گشته اند. در مقابل، مناطقی با پوشش گیاهی پایدار و مدیریت شده، دمایی نسبتاً ثابت تر و پایین تر را تجربه کرده اند.» سرپرست این مطالعه، در ارتباط با میزان دقت برآوردهای این مطالعه نیز، عنوان کرد: «مدل شبکه عصبی کانولوشنی (CNN) با دقت ۹۲.۰۳ درصد عملکرد بهتری نسبت به الگوریتم های سنتی مانند SVM و Random Forest نشان داد، که نشان دهنده توان بالای یادگیری عمیق در تحلیل روابط پیچیده زیست محیطی و مکانی است.» عضو هیات علمی «سنجش از دور و GIS» دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران همچنین به اهمیت انجام این مطالعه و تأثیر آن بر برنامه ریزی شهری اشاره نمود و عنوان کرد: «نتایج این مطالعه تأکید می کند که الگوی توسعه شهری، تأثیر مستقیم و معناداری بر دمای سطح زمین دارد و روش های پایش و مدل سازی مبتنی بر یادگیری عمیق می توانند ابزارهای مؤثری برای تصمیم گیری در عرصه برنامه ریزی شهری و کاهش اثرات جزایر حرارتی باشند. منبع: iagrp.ir 1404/05/26 11:22:28 5.0 / 5 198 تگها: پژوهش , خدمات , دانشگاه , سیستم مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط سازوکار مشخصی برای تبادل داده ها تهیه شود حضور فعال 9 عضو بریکس در نشست فناوری های اطلاعات مکانی در ایران ChatGPT یک مسئله ریاضی ۲۰۰۰ ساله را حل کرد ماه مخازن انبوه پلاتین دارد نظرات بینندگان در مورد این مطلب لطفا شما هم در مورد این مطلب نظر دهید = ۴ بعلاوه ۲ نظر دادن