جراحان با برداشتن تومور نخاعی بوسیله چشم یک بیمار، تاریخ ساز شدند
گروه هوش مصنوعی: در یک جراحی جسورانه 19 ساعته، پزشکان بوسیله حدقه چشم بیمار به تومور نخاعی دسترسی پیدا کردند و با دقت کره چشم او را چند میلی متری جابجا کردند تا به یک توده تهدیدکننده زندگی برسند.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا، جراحان مغز و اعصاب در مرکز پزشکی دانشگاه مریلند در ایالات متحده با برداشتن موفقیت آمیز یک تومور نخاعی بوسیله حدقه چشم بیمار در یک روش پیشگامانه که می تواند مرزهای جدیدی را برای درمان تومورهای عمیق باز کند، به یک نقطه عطف پیشگامانه دست یافته اند.
به نقل از آی ای، دکتر محمد ای. ام. لبیب (Mohamed A. M. Labib)، جراح مغز و اعصاب و استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند که رهبری این عمل جراحی پرخطر را بر عهده دارد، فاش کرد که بیمار، کارلا فلورس ۱۹ ساله، قبل از این دو عمل جراحی طاقت فرسا برای برداشتن تومور مغزی نادری به نام کوردوما (Chordoma) انجام داده بود.
با این وجود، در طول دوره نقاهت او، پزشکان کوردومای دیگری را کشف کردند، این دفعه در نزدیکی قاعده جمجمه اش، که نیاز به نگاهی نوآورانه تر داشت، برای اینکه روش های سنتی، بوسیله گردن، دهان یا بینی، خطرات عمده ای همچون عفونت یا محدودیت دید را به همراه داشت.
این امر لبیب را به همراه همکارانش، دکتر آندره هبرت (Andrea Hebert)، جراح سر و گردن، و دکتر کالپش واخاریا (Kalpesh Vakharia)، جراح ترمیمی صورت، بر آن داشت تا با بهره گیری از روشی که آنرا «سوراخ بینی سوم» نامیدند، قدمی جسورانه بردارند و به تومور بوسیله حفره چشم چپ او دسترسی پیدا کنند.
یک جراحی چالش برانگیز
بر اساس گزارش ها، برای اطمینان از امکان پذیری و ایمنی این عمل، گروه جراحی ساعات بی شماری را صرف تمرین روی سر اجساد کردند. این آمادگی گسترده به آنها اجازه داد تا روش خودرا اصلاح کنند، چالش های احتمالی را درنظر بگیرند و اطمینان حاصل کنند که هر مرحله از جراحی با بالاترین سطح دقت و مراقبت به انجام می رسد.
بگفته این گروه، این جراحی ۱۹ ساعته نیاز به دقت فوق العاده ای داشت. پزشکان با ورود بوسیله حفره چشم بیمار و با بهره گیری از یک محافظ قرنیه برای محافظت، کره چشم و بافت های اطراف آنرا با دقت تنها چند میلی متر به عقب حرکت دادند.
سپس با بهره گیری از یک مته کوچک، بخشهایی از استخوان کف حدقه چشم و فک بالا برداشته شد تا به محل تومور دسترسی پیدا شود. جراحان با بهره گیری از سه مسیر جراحی هماهنگ که هم سوراخ های بینی و هم حدقه چشم را شامل می شود، تومور را قطعه قطعه با بهره گیری از مته و ابزارهای آندوسکوپی خارج کردند.
لبیب توضیح داد که گروه در فاصله چند میلی متری از نخاع عمل را انجام می داد، در آن جا حتی کوچکترین اشتباه می توانست منجر به فلج یا سکته مغزی بالقوه کشنده شود، وضعیتی که در آن خونرسانی به پایه مغز قطع می شود.
مسیر بهبودی
بعد از این جراحی گسترده، واخاریا استخوان های حدقه چشم و صورت را با بهره گیری از پیوند استخوان از لگن، صفحات تیتانیومی، پیچ و مش بازسازی کرد. هدف این بود که ساختار صورت او را به شکلی یکپارچه بازسازی شود که هیچ اثری از جراحی تهاجمی در آن دیده نشود.
سپس بیمار دو روز بعد تحت عمل جراحی تثبیت کننده قرار گرفت تا محل اتصال بین جمجمه و ستون فقرات او تقویت شود. بعد از گذشت شش هفته از بهبودی، او پروتون تراپی را برای هدف قرار دادن هرگونه سلول تومور میکروسکوپی باقیمانده شروع کرد.
لبیب تایید نمود که اسکن های بیمار تقریباً یک سال بعد از این جراحی تاریخی، هیچ نشانه ای از بازگشت تومور نشان نمی دهد. این بیمار که حال به خانه اش در مریلند بازگشته است، و از یک گردنبند طبی برای پشتیبانی از گردن خود بهره می گیرد.
بگفته لبیب، این عمل پیشگامانه می تواند به زودی به مسیری مناسب برای درمان سایر تومورهای پیچیده قاعده جمجمه و ستون فقرات تبدیل گردد. او معتقد می باشد که زیر سوال بردن هنجارهای جراحی و کنار زدن مرزها، با دقت و آمادگی، کلید نوآوری است.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب