نیروی مرموزی مانع رشد جهان می شود
گروه هوش مصنوعی: فیزیکدانان می گویند چیزی درحال سرکوب انبساط جهان است.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از اس ای، از منظر کلی، کهکشان های کیهان ما مانند کفی که روی سطح اقیانوس وجود دارد، بصورت توده ها و رشته ها به سمت اطراف کشیده می شوند.
این شبکه درخشان میلیاردها سال طول کشیده تا گردهم بیاید و به تدریج تحت هدایت گرانش از چیزی که میلیاردها سال پیش به شکل یک مه از ذرات سفید داغ و تازه بیرون آمده از کوره ی انفجار بزرگ(مه بانگ) خارج شده بود، جمع شود.
از آنجا که این رشد برای ما انسان های فانی آهسته به نظر می آید، فیزیکدانان دانشگاه میشیگان به اسامی نات-مین انگوین(Nhat-Minh Nguyen)، دراگان هوترر(Dragan Huterer) و یووی ون(Yuewei Wen) می خواهند آنرا حتی بیشتر کنند و یکی از آزاردهنده ترین مسائل علم را در این پروسه حل کنند.
بهینه سازی پیشنهادی آنها برای مدلی که هم اکنون به بهترین شکل جهان ما را توصیف می کند، می تواند تضاد قابل توجهی را در مشاهدات جهان درحال انبساط حل و فصل کند.
پژوهشگران می گویند، امروزه بنظر می رسد فضای خالی بیشتری نسبت به روز گذشته وجود دارد. بنظر می رسد چیزی موجب رشد نیستی می شود و راه خودرا به شکاف های بین کهکشان ها باز می کند تا به آرامی ساختار مقیاس بزرگ کیهان را با سرعت فزاینده ای از هم جدا کند.
از آنجا که نمی دانیم پشت این هل دادن اسرارآمیز چیست، از آن به عنوان انرژی تاریک یاد می نماییم.
انگوین، نویسنده اصلی این پژوهش می گوید: اگر گرانش مانند تقویت کننده ای عمل می کند که پریشانی های ماده را بیشتر می کند تا به ساختاری در مقیاس بزرگ تبدیل گردد، انرژی تاریک مانند یک تضعیف کننده عمل می کند که این پریشانی ها را می کاهد و رشد ساختار را کند می کند.
وی ادامه داد: با بررسی چگونگی خوشه بندی و رشد ساختار کیهانی، می توانیم ماهیت گرانش و انرژی تاریک را درک نماییم.
سرعت دقیق انبساط جهان که به ثابت هابل(H۰) مشهور است، روشن و معلوم نیست. اگر نحوه عقب نشینی انواع خاصی از ستارگان درحال انفجار را اندازه گیری کنید، ممکنست به شتاب ۷۴ کیلومتر در ثانیه به ازای هر مگ پارسک داشته باشید. با بهره گیری از «پژواک نور» تشعشعات که هنوز بعد از انفجار بزرگ - پس زمینه مایکروویو کیهانی (CMB) – وجود دارد، سرعت H۰ به حدود ۶۷ کیلومتر در ثانیه نزدیک تر است.
این اختلاف ممکنست تفاوت چندانی به نظر نرسد، اما این اختلاف در بررسی های مختلفی ادامه یافته است، بطوریکه دیگر نمی توان آنرا به عنوان یک خطای بی اهمیت در نظر گرفت.
انگوین، هوترر و وِن نگاهی تازه به مدل کیهان شناسی تطابق مسطح ΛCDM به عنوان منبع بالقوه فرضیات اشتباه گرفته شده انداختند. اگر کیهان شناسی یک بازی شطرنج باشد، این تخته و مهره ها همانطور که روی کاشی های نسبیت عام قرار دارند، با فشار انرژی تاریک حرکت می کنند و توسط تأثیرات گرانشی ماده تاریک هم تراز می شوند.
با مرور حرکت این مهره های شطرنج می توانیم بطور موثر ببینیم که بازی چگونه شروع شده، از یک انفجار لحظه ای و تورم سریع کیهان و زمانی که نخستین ستاره ها فرو می ریزند، تا ایجاد کهکشان ها و ظهور نهایی آنها به شکل رشته های غول پیکر و به هم پیوسته.
اگر به دلایلی این پروسه از آن چه توسط مدل تطابق پیش بینی شده منحرف شود و مانع رشد ساختار مقیاس بزرگ جهان شود، اختلاف بین اندازه های مختلف انبساط شتاب دهنده جهان از بین می رود.
پژوهشگران از تلفیقی از اندازه گیری های مربوط به امواج در شبکه کیهانی، رویدادهای همگرایی گرانشی و جزییات در پس زمینه مایکروویو کیهانی استفاده کردند تا به یک نتیجه آماری قانع کننده برسند که شبکه کیهانی کندتر از پیش بینی مدل کیهان شناسی تطابق مسطح ΛCDM درحال رشد است.
انگوین می گوید: تفاوت در این نرخ های رشد که بطور بالقوه کشف کرده ایم، با نزدیک شدن به روزگار فعلی برجسته تر می شود. این کاوشگرهای مختلف بصورت جداگانه و جمعی نشان دهنده سرکوب رشد جهان هستند. ما به هر حال یا تعدادی از خطاهای سیستماتیک را در هر یک از این کاوش ها از دست می دهیم یا تعدادی از فیزیک های جدید و قدیمی را در مدل استاندارد خود از دست می دهیم.
در صورتیکه هیچ رقیب آشکاری برای آن چه که می تواند مانع رشد شبکه کیهانی شود وجود ندارد، اندازه گیری های آینده از ساختار مقیاس بزرگ کیهان حداقل ممکنست به نیاز به بررسی بیشتر این ایده اشاره کند.
۱۳.۷ میلیارد سال طول کشیده تا کیهان به این شکل فعلی به نظر برسد، پس چیزی نیست اگر ما چند سال دیگر صبر نماییم تا راز این چین و چروک های کیهانی را کشف نماییم.
این پژوهش در مجله Physical Review Letters انتشار یافته است.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب