رمزگشایی از ابرنواختر مشهور در داده های جدید جیمز وب
گروه هوش مصنوعی: عکس جدیدی که با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» ثبت شده است، جزییات جدیدی را در مورد یک ابرنواختر مشهور نشان میدهد.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از ناسا، «تلسکوپ فضایی جیمز وب» مطالعه یکی از مشهورترین ابرنواخترها موسوم به «ابرنواختر ۱۹۸۷ای»(Supernova ۱۹۸۷A) یا «اس ان ۱۹۸۷ای»(SN ۱۹۸۷A) را آغاز نموده است. اس ان ۱۹۸۷ای که در فاصله ۱۶۸ هزار سال نوری از ما در ابر ماژلانی بزرگ واقع شده، از زمان کشف در فوریه ۱۹۸۷، برای حدود ۴۰ سال هدف مشاهدات در طول موج های طیفی از پرتوهای گاما گرفته تا رادیویی بوده است.
مشاهدات جدید «دوربین فروسرخ نزدیک»(NIRCam)، سرنخ های مهمی را پیرامون چگونگی گسترش یافتن یک ابرنواختر به مرور زمان برای شکل دادن به بقایای خود ارائه می دهد.
عکس جدید جیمز وب، یک ساختار مرکزی مانند سوراخ کلید را نشان میدهد. این مرکز مملو از توده های گاز و غبار است که در اثر انفجار ابرنواختر به بیرون پرتاب می شوند. غبار آن قدر متراکم است که حتی پرتو فروسرخ نزدیک که جیمز وب تشخیص می دهد، نمی تواند به آن نفوذ کند و یک سوراخ تاریک مشابه سوراخ کلید را به وجود می آورد.
یک حلقه روشن، سوراخ کلید داخلی را احاطه کرده و نواری را در اطراف آن تشکیل داده است که دو بازوی ضعیف حلقه های بیرونی به شکل ساعت شنی را به هم متصل می کند. حلقه از موادی که ده ها هزار سال پیش در اثر انفجار ابرنواختر به بیرون پرتاب شده اند، تشکیل شده و حاوی نقاط داغ درخشانی است که با برخورد موج ضربه ای ابرنواختر به شکل حلقه ظاهر می شوند. هم اکنون لکه هایی حتی در بیرون از حلقه دیده می شوند که با انتشارات پراکنده اطراف آن همراه هستند و مکان هایی را نشان می دهند که ابرنواختر در آنها به مواد بیرونی بیشتری برخورد می کند.
بااینکه این ساختارها با درجات متفاوتی توسط تلسکوپ های فضایی «هابل» و «اسپیتزر» ناسا و «رصدخانه پرتو ایکس چاندرا» آشکار شده اند اما حساسیت بی نظیر و قدرت تفکیک جیمز وب، خاصیت جدیدی را در بقایای ابرنواختر نشان میدهد که بصورت ساختارهای هلال مانند کوچک ظاهر شده اند. تصور می شود این هلال ها قسمتی از لایه های بیرونی گازی باشند که در اثر انفجار ابرنواختر به بیرون پرتاب می شوند. روشنایی آنها ممکنست نشانه ای از پدیده نوری «روشنایی لبه» باشد که از مشاهده مواد درحال انبساط در فضای سه بعدی حاصل می شود. به عبارت دیگر، در زاویه دید ما اینگونه بنظر می رسد که در این دو هلال، مواد بیش از آن چه که واقعا هستند، وجود داشته باشند.
وضوح بالای این تصاویر نیز قابل توجه است. قبل از جیمز وب، تلسکوپ اسپیتزر که حالا بازنشسته شده است، این ابرنواختر را در پرتو فروسرخ رصد می کرد و داده های کلیدی را در مورد چگونگی تکامل یافتن انتشارات آن در طول زمان ارائه می داد. با این وجود، اسپیتزر هیچ گاه نتوانست این ابرنواختر را با چنین وضوح و جزئیاتی رصد کند.
به رغم دهه ها مطالعه از زمان کشف اولیه ابرنواختر، رازهای مختلفی به جا مانده اند؛ خصوصاً پیرامون ستاره نوترونی که باید بعد از انفجار ابرنواختر شکل گرفته باشد. جیمز وب مانند اسپیتزر به رصد این ابرنواختر ادامه خواهد داد. «طیف نگار فروسرخ نزدیک»(NIRSpec) و «دستگاه فروسرخ میانی»(MIRI) به ستاره شناسان امکان می دهند تا داده های جدید و باکیفیت بالا را در طول زمان ثبت کنند و بینش جدیدی را در مورد ساختارهای هلالی جدید به دست آورند. علاوه بر این، جیمز وب به همکاری با هابل، چاندرا و دیگر رصدخانه ها ادامه خواهد داد تا بینش جدیدی را در مورد گذشته و آینده این ابرنواختر افسانه ای عرضه نماید.
منبع: گروه هوش مصنوعی
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب