آیا فضانوردان مأموریت آرتمیس به دنبال حیات در ماه خواهند گشت؟
به گزارش گروه هوش مصنوعی، بعضی از میکروب های مقاوم امکان دارد بتوانند در نزدیک ترین همسایه زمین زنده بمانند البته احیانا بعد از پا گذاشتن ما روی ماه.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، اگر برنامه ریزی ناسا از نظر سیاسی، فنی و مالی مطابق برنامه پیش برود، ایالات متحده ردپای جدیدی را تا آخر سال ۲۰۲۵ روی ماه خواهد کاشت.
این فرود روی ماه، طی ماموریتی به نام آرتمیس ۳، نخستین فرود انسان روی ماه از دسامبر سال ۱۹۷۲ را رقم خواهد زد و ادامه دهنده ی راه فضانوردان مأموریت آپولو ۱۷ خواهد بود.
آرتمیس ۳ نخستین مأموریت سرنشین دار آرتمیس در منطقه ی اکتشافی قطبی ماه است. این منطقه در عرض جغرافیایی ۸۴ درجه جنوبی قرار دارد.
انتخاب یک منطقه ی ایمن و علمی برای فرود آرتمیس ۳ یک کار چالش برانگیز است. اما بی گمان اکتشافات بزرگی در راهست و یک شگفتی بالقوه می تواند شناسایی حیات در ماه باشد.
دهانه های فوق سرد
تحقیقات جدید نشان داده است که بازدیدکنندگان آینده از منطقه ی قطب جنوبی ماه باید در جستجوی شواهدی از حیات در دهانه های بسیار سرد و دائما در سایه ی ماه باشند. حیاتی که امکان دارد از زمین به ماه سفر کرده باشند.
پرابال ساکسنا(Prabal Saxena)، محقق سیاره ای در مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در گرین بلت، مریلند، می گوید که حیات میکروبی به صورت بالقوه می تواند در شرایط سخت نزدیک به قطب جنوبی ماه زنده بماند.
ساکسنا به اسپیس اظهار داشت: یکی از چشمگیرترین مواردی که تیم ما پیدا کرده است این بود که با عنایت به تحقیقات اخیر در مورد محدوده هایی که حیات میکروبی خاصی می تواند در آن زنده بماند، امکان دارد در مناطق نسبتا محافظت شده در بعضی از اجرام بی هوا، نواحی بالقوه قابل سکونتی برای چنین حیاتی وجود داشته باشد.
ساکسنا می گوید، در واقع، قطب جنوبی ماه امکان دارد دارای خصوصیت هایی باشد که می تواند بقا و حتی رشد حیات میکروبی خاصی را امکان پذیر کند.
او می گوید: ما هم اکنون درحال کار بر روی درک این مورد هستیم که کدام ارگانیسم های خاص امکان دارد برای زنده ماندن در چنین مناطقی مناسب تر باشند و چه مناطقی از مناطق قطبی ماه امکان دارد برای پشتیبانی از حیات سازگارتر باشند.
ساکسنا و اعضای مطالعه در کار عرضه شده در کارگاه علمی اخیر در مورد مکانهای فرود آرتمیس ۳ گزارش کردند که قطب جنوبی ماه امکان دارد دارای طاقچه های سطحی قابل توجهی باشد که به صورت بالقوه برای برخی از میکروارگانیسم ها قابل سکونت هستند.
تاریخ زمین روی یخ
آیا امکان دارد نمونه هایی از تاریخ زمین در دهانه های سایه دار ماه وجود داشته باشند؟
امکان دارد بخش های کوچکی از سیاره ما تحت عنوان «شهاب سنگ های زمین» به سمت ماه پرتاب شده باشند. سنگ هایی که در اثر برخوردهای کیهانی قدرتمند به فضا پرتاب شده اند.
هدر گراهام(Heather Graham)، ژئوشیمیدان آلی در گادرد ناسا و یکی از اعضای تیم این پژوهش می گوید که این در واقع یک احتمال است. اما بدان معنا نیست که میکروب های زمین هم از سفر به اعماق فضا جان سالم به در برده اند.
گراهام اضافه کرد: در حالیکه انتقال فرازمینی مولکول های آلی از منابع شهاب سنگی بسیار محتمل است و در واقع در تحلیل و بررسی شهاب سنگ های زمینی خودمان مشاهده شده است اما انتقال میکروب ها از منابع مشابه، شواهد همانندی ندارد. امکان دارد این نظریه جالبی باشد، اما بدون داده های قابل قبول، این راه نمی تواند در این مطالعه گنجانده شود.
گراهام اضافه کرد: مهم تر از آن، تیم مطالعه از طریق های بسیار زیادی که در آنها انسان بزرگترین ناقل میکروب ها به ماه است، آگاه هستند.
او اظهار داشت: ما بزودی ۵۰ سال تاریخچه ی انسان و اشیاء آنها را بر روی سطح ماه خواهیم داشت و هیچ اجبار سختگیرانه ای در مورد احتمال آلودگی پیش رو نداریم.
گراهام اضافه کرد: با عنایت به داده های گسترده ای که در رابطه با ی تاریخچه اکتشافات داریم، ما انسان ها را محتمل ترین ناقل می دانیم.
ریزمکان های محافظت شده
گراهام تصریح کرد که رویکرد تیم پژوهش به این مشکل لزوما به این علت نیست که آنها فکر می کنند مأموریت های آرتمیس سبب می شود سیلی از میکروب ها بلافاصله در نزدیکی قطب جنوبی ماه جاری شود. بلکه ما حدودا قطعا تخم میکروب ها را در ریزمکان های محافظت شده قرار خواهیم داد و در آنجا حداکثر دما و مشخصه هایی که در مقابل تشعشع محافظت بوجود می آورد به آنها اجازه می دهد دوام بیاورند.
گراهام اظهار داشت که با گذشت زمان، اکتشافات مداوم در ماه می تواند منابع آب و کربن را به این مکانها برساند که روزی می توانند منجر به رشد شود.
مسیر پرواز آرتمیس
پل لوسی(Paul Lucey) از موسسه ی ژئوفیزیک و سیاره شناسی هاوایی در دانشگاه هاوایی در مانوآ، تأثیر احتمالی افزایش ترافیک به ماه را پیشبینی می کند.
لوسی می گوید: شکی نیست که نگاههای نهایی فضاپیمای آرتمیس در طول مسیر پرواز، دی اکسیدکربن و یخ را در مناطقی که دائما در سایه هستند قرار می دهد و امکان دارد بعضی از تحقیقات را به خطر بیندازد.
از طرفی، لوسی اظهار داشت که درک ما از چگونگی ته نشین شدن یخ ماه هم اکنون ناچیز است، ازاین رو انجام این آزمایش ها با ابزار دقیق، بسیار جالب خواهد بود.
احیانا هیچ بررسی جامعی از فراوانی این ترکیبات پیش از انجام نخستین مأموریت سطحی آرتمیس وجود نخواهد داشت، ازاین رو متاسفانه سابقه ی طبیعی قطب جنوبی قمر زمین مشخص نخواهد بود. یکی از مأموریت های آرتمیس که تا به امروز پرتاب شده، آرتمیس ۱ است که پاییز سال قبل به مدار ماه رفت.
لوسی می گوید که قطب شمالی ماه بهتر حفظ خواهد شد، اما بقایای سوخت فضاپیماها امکان دارد از راه انتقال از راه اگزوسفر ماه قطب شمالی را هم تحت تأثیر قرار دهد.
منبع: گروه هوش مصنوعی
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب