حل مشکل آلودگی اقیانوس با کمک یک ماهی رباتیک!
به گزارش گروه هوش مصنوعی پژوهشگران چینی، نوعی ماهی رباتیک ابداع نموده اند که می تواند میکروپلاستیک های موجود در آب را جذب نماید تا اقیانوس پاکسازی شود.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس فوکوس، دانشمندان "دانشگاه سیچوآن" (Sichuan University) چین، رباتی به شکل ماهی ساخته اند که می تواند قطعات ریز زباله های پلاستیکی را جمع آوری کند. این ربات از نور لیزر استفاده می نماید تا دم خودرا بچرخاند و بدنه ای دارد که می تواند مولکول های موجود در میکروپلاستیک ها را جذب نماید و موجب می شود هنگام شنا کردن به آن بچسبند.
در ساخت این ماهی رباتیک تا حدودی از زندگی دریایی الهام گرفته شده است. بدن متحرک آن، ساختاری شبیه به یک ماده طبیعی قوی و انعطاف پذیر دارد که در سطح داخلی صدف یافت می شود. این سطح داخلی، "مادر مروارید" (Mother-of-pearl) نامیده می شود.
مادر مروارید، یک ماده لایه لایه است که در زیر میکروسکوپ، حدودا به شکل یک دیوار آجری دیده می شود. پژوهشگران در طراحی ماهی رباتیک خود، از این ساختار تقلید کرده اند؛ برای اینکه ساختار لایه لایه، ماهی را قادر می سازد تا دم خودرا حرکت دهد و همچنین، استواری کلی آنرا بادوام تر می کند.
حالا که پژوهشگران ثابت کرده اند مفهوم روبوماهی کارآیی دارد، تلاش می کنند توانایی آنرا توسعه دهند تا از آن برای غواصی عمیق تر و خارج کردن میکروپلاستیک های بیشتری از اقیانوس استفاده کنند.
همه اقلام حاوی پلاستیک می توانند زباله های پلاستیکی در مقیاس میکروسکوپی را منتشر کنند که به آنها میکروپلاستیک گفته می شود. این قطعات کوچک که اندازه آنها به کمتر از پنج میلی متر می رسد، در کف دریا جمع می شوند. موجودات دریایی ممکنست میکروپلاستیک ها را با غذا اشتباه بگیرند و این مواد در دستگاه گوارش آنها گیر کنند. از آنجائیکه پوشش تعدادی از پلاستیک ها تحلیل می رود، می تواند مواد شیمیایی سمی را در آب منتشر کند و به مسمومیت جانداران دریایی منجر شود.
هیچکس دقیقا نمی داند چقدر پلاستیک در اقیانوس های جهان وجود دارد. آمار منتشرشده در سال ۲۰۱۵ نشان داد که سالانه بین ۴.۸ تا ۱۲.۷ میلیون تن پلاستیک به دریاها وارد می شود.
بااینکه کاهش زباله های پلاستیکی و تصفیه فاضلاب قبل از رسیدن به اقیانوس می تواند میزان میکروپلاستیک ها را در دریا به حداقل برساند، اما تمیز کردن آب آلوده، کار دشواری است. ذرات ریز می توانند در اعماق دریا و شکاف های کف دریا قرار بگیرند؛ یعنی مناطقی که دسترسی به آنها با بهره گیری از ربات های بزرگ و غیر قابل انعطاف، دشوار است.
طول روبوماهی جدید، تنها ۱۵ میلی متر است. طراحی هوشمندانه روبوماهی به آن امکان می دهد تا با بهره گیری از منبع نور به عنوان نیروی خود، در همه جهت ها شنا کند. هنگامی که لیزر به دم ماهی تابیده می شود، شکل ماده سازنده را تغییر می دهد و به خم شدن آن منجر می شود. انجام دادن این کار برای چندین بار متوالی موجب می شود که دم ماهی بچرخد و روبوماهی بتواند تا ۲.۶۷ برابر طول بدن خود در ثانیه شنا کند.
بدنه روبوماهی حاوی مولکول هایی است که کمی بار منفی دارند تا بخش هایی از میکروپلاستیک ها را که دارای بار مثبت هستند، جذب کنند. این بدان معناست که روبوماهی آنقدر چسبنده است که برای جمع کردن میکروپلاستیک ها، نیازی به نزدیک شدن به آنها ندارد.
با توجه به این نتایج، پژوهشگران هم اکنون روبوماهی را فقط روی میکروپلاستیک هایی آزمایش کرده اند که روی آب شناور هستند. آزمایش بعدی این است که بررسی شود آیا روبوماهی می تواند پلاستیک را در منطقه ای چالش برانگیز مانند کف دریا جذب نماید یا خیر.
منبع: iagrp.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب