اثر موفقیت آمیز یک داروی تاییدشده در جلوگیری از صدمه ریوی بیماران کووید-۱۹
به گزارش گروه هوش مصنوعی بررسی های جدید نشان می دهند که شاید دارویی که پیش تر مورد تایید قرار گرفته است، بتواند به محافظت در مقابل صدمه های ریوی ناشی از کووید-۱۹ کمک نماید.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، پژوهشی که با همکاری "کالج پزشکی وایل کرنل"(Weill Cornell Medicine) و "آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر"(CSHL) انجام شده است، نشان داده است که یک داروی تایید شده توسط "سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) که بیشتر از ۷۰ سال مورد استفاده بالینی قرار گرفته، امکان دارد از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید و سایر اختلالاتی که صدمه ریوی را به همراه دارند، در مقابل صدمه ریوی و خطر لخته شدن خون محافظت کند.
پژوهشگران مشاهده نمودند که داروی "دی سولفیرام"(Disulfiram) در دو مدل مجزا از این نوع صدمه توانست از جوندگان در مقابل صدمه ریوی ناشی از دو نوع بیماری محافظت کند؛ مبتلا شدن به کووید-۱۹ و مبتلا شدن به یک سندرم نارسایی ریه معروف به "آسیب حاد ریه ناشی از ترانسفوزیون"(TRALI) که در موارد نادری بعد از انتقال خون رخ می دهد.
دکتر "رابرت شوارتز"(Robert Schwartz)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: همان گونه که در مورد بیولوژی زمینه ای این صدمه های ریوی بیشتر می آموزیم، امکان دارد بتوانیم فرآیندهایی را که به بافت ریه صدمه می رسانند، به صورت خاص هدف قرار دهیم.
هم اکنون مشخص شده است که هر دو نوع صدمه ریوی، تا اندازه ای با تشکیل ساختارهای شبکه مانندی معروف به "تله های خارج سلولی نوتروفیل"(NET) مرتبط هستند. این تله ها می توانند ارگانیسم های عفونی را به دام بیاندازند و از بین ببرند اما همینطور می توانند برای بافت ریه و رگ های خونی مضر باشند و به تجمع مایع در ریه ها و ایجاد لخته های خون منجر شوند. دی سولفیرام می تواند یکی از مراحل تشکیل این تله های خارج سلولی را متوقف نماید.
دانشمندان در سال ۲۰۲۰ دریافتند که دی سولفیرام، بخشی از فرایند التهابی را که می تواند به تشکیل تله های خارج سلولی توسط نوتروفیل ها منجر شود، مهار می کند. کشف این یافته ها، به عرضه آزمایش دی سولفیرام بعنوان مسدودکننده تله های خارج سلولی انجامید. دکتر "مایکلا ایگبلاد"(Mikala Egeblad)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: تله های خارج سلولی به بافت صدمه می رسانند اما از آنجائیکه دی سولفیرام با مولکول معروف به "گازدرمین د"(gasdermin D) که برای تولید تله های خارج سلولی مورد نیاز است، در تداخل قرار می گیرد، بعد از درمان با دی سولفیرام، هیچ تله خارج سلولی تشکیل نمی گردد.
پژوهشگران بعد از تأیید نقش دی سولفیرام در کاهش دادن تشکیل تله های خارج سلولی، آنرا در مدلهای مبتلا به TRALI و کووید-۱۹ آزمایش کردند. این دو بیماری، تهاجم گسترده نوتروفیلی به ریه ها و اغلب، صدمه ریوی کشنده را به همراه دارند.
درمان با دی سولفیرام در موش مبتلا به TRALI، یک روز قبل و سپس سه ساعت پیش از القای بیماری، به ۹۵ درصد از حیوانات اجازه زنده ماندن داد. این در شرایطی است که فقط ۴۰ درصد از موش هایی که با این دارو درمان نشده بودند، زنده ماندند. یافته ها نشان داد که دی سولفیرام ظاهرا با کاهش تشکیل تله های خارج سلولی، صدمه پیش رونده در بافت ریه و عروق را که در موش های درمان نشده اتفاق می افتد، می بندد و در نتیجه، سبب می شود که عملکرد ریه بعد از صدمه اولیه به سرعت تثبیت شود و بهبود یابد. در مقابل، یک داروی استنشاقی معروف به "DNase 1" که بعنوان یک درمان بالقوه TRALI مورد بررسی قرار گرفته است، تاثیر قابل توجهی در بهبود میزان بقای موش حتی زمانی که چند دقیقه پیش از القای TRALI تجویز شد، به همراه نداشت.
در بررسی مشترک پیشین این گروه پژوهشی، نتایج کالبدشکافی نشان داد که تله های خارج سلولی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید وجود دارند و این یک احتمال جدید را ایجاد کرد.
دکتر شوارتز اظهار داشت: هم اکنون هیچ گزینه درمانی خوبی برای صدمه ریوی ناشی از کووید-۱۹ وجود ندارد؛ ازاین رو به نظر می آید که دی سولفیرام، ارزش بررسی بیشتر در این حوزه را بخصوص در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید دارد.
پژوهشگران، دی سولفیرام را در یک مدل همستر مبتلا به کووید-۱۹ آزمایش کردند. این شکل از کووید-۱۹ شدید می باشد اما درمان با دی سولفیرام یک روز قبل یا یک روز بعد از مبتلا شدن به کووید-۱۹، نتایج کاملا مطلوبی داشت؛ کاهش تشکیل تله های خارج سلولی، کاهش تشکیل فیبروز در ریه ها و تغییر فعالیت ژن که نشان دهنده کاهش قابل توجه واکنش التهابی مضر بدون اختلال در ایمنی ضد ویروسی است.
در مقابل، درمان استاندارد کووید-۱۹ با دگزامتازون که یک داروی استروئیدی سرکوب کننده سیستم ایمنی است، عملکرد کمتری در حفاظت از بافت ریه در مقابل تغییرات در رابطه با بیماری داشت و به افزایش سطح کروناویروس در ریه ها منجر گردید.
شوارتز اظهار داشت: اثر بازدارنده قوی دی سولفیرام بر تشکیل تله های خارج سلولی و بهبود نتایج بیماری در مدلهای متعدد جوندگان، پتانسیل استفاده و توسعه آن در آینده را بعنوان بازدارنده تشکیل تله های خارج سلولی در انواع بیماری ها برجسته می کند.
وی تصریح کرد: آزمایش های بالینی کوچکی جهت بررسی اثر دی سولفیرام در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شروع شده است؛ باآنکه نتایج این آزمایش ها هنوز به چاپ نرسیده اند.
این پژوهش، در مجله "Journal of Experimental Medicine" به چاپ رسید.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب