شکار لئونارد به دست سولار اوربیتر
به گزارش گروه هوش مصنوعی ماهواره ˮمدارگرد خورشیدیˮ(Solar Orbiter) در رصد خود از هلیوسفر خورشید و بادهای خورشیدی موفق به شکار عبور دنباله دار پرحاشیه ˮلئوناردˮ شده است.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از آژانس فضایی اروپا، "سولار اوربیتر" بعنوان فضاپیمایی که برای انجام مطالعات منحصر به فرد روی خورشید طراحی شده است، با شکار عبور دنباله دار "لئونارد"، نامی برای خود در کاوش دنباله دارها دست و پا کرده است.
این ماهواره در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱ این دنباله دار را درحال عبور شکار کرده است. این برخورد سبب شده تا اطلاعاتی در مورد ذرات و میدان مغناطیسی موجود در دُم دنباله دار به دست آید و به اخترشناسان اجازه می دهد تا نحوه تعامل این دنباله دار با باد خورشیدی را مطالعه کنند.
"سولار اوربیتر" در زمان عبور "لئونارد"، نسبتاً به زمین نزدیک بود و در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۱ برای یک مانور کمک گرفتن از گرانش زمین که آغاز مرحله علمی این مأموریت بود و فضاپیما را در راه نزدیک شدن به خورشید در ماه مارس ۲۰۲۲ قرار داد.
در تصاویر ثبت شده، هسته دنباله دار "لئونارد" در فاصله ۴۴.۵ میلیون کیلومتری از "سولار اوربیتر" و نزدیک به سیاره زهره قرار داشت، اما دُم غول پیکر آن در سرتاسر فضا تا مدار زمین و فراتر از آن امتداد داشت.
این تصاویر توسط دوربین "تصویرگر هلیوسفری مدارگرد خورشیدی"(SoloHI) ثبت شده است که بخش های زیادی از دُم یونی دنباله دار "لئونارد" را شکار کرده است و در آن، تغییرات در دُم در واکنش به تغییرات در سرعت و جهت باد خورشیدی قابل مشاهده می باشد.
"متیس"(Metis) بعنوان تاج نگار چند طول موجی "مدارگرد خورشیدی" می تواند مشاهدات طیف فرابنفش را انجام دهد و تابش هیدروژنی را می بیند و می تواند قطبش نور مرئی را اندازه گیری نماید. "مدارگرد خورشیدی" در تاریخ ۱۵ و ۱۶ دسامبر دنباله دار "لئونارد" را به صورت همزمان در هر دو طیف نور مرئی و فرابنفش ثبت کرده است.
این فقط "مدارگرد خورشیدی" نبود که گذر "لئونارد" را به تماشا نشسته بود، بلکه مأموریت مشترک ناسا و آژانس فضایی اروپا معروف به "SOHO"، ماهواره "استریو-ای"(STEREO-A) ناسا و "کاوشگر خورشیدی پارکر" هم از دور آنرا رصد می کردند. این بدان معناست که نه تنها ستاره شناسان حالا داده هایی از درون دُم "لئونارد" در اختیار دارند، بلکه تصاویر محتوایی هم از آن دریافت کرده اند.
دنباله دار "لئونارد" با نام علمی "C/۲۰۲۱ A۱" توسط "گرگوری جی لئونارد" که یک ستاره شناس است در تاریخ سوم ژانویه در رصدخانه فروسرخ "مونت لمون" در آریزونا کشف شد و با نام علمی "C/۲۰۲۱ A۱" لیست بندی شد.
دنباله دار "لئونارد" مداری هذلولی دارد، به این معنا که وقتی از خورشید بگذرد از منظومه شمسی به بیرون پرتاب می شود و دیگر هیچگاه از زمین دیده نمی گردد. البته "لئونارد" همیشه در مسیری خارج از منظومه شمسی نبوده است و یک دوره مداری تقریباً ۴۰ هزار ساله داشته است.
دنباله داری که قبلاً هیچگاه از کنار خورشید رد نشده است، بعنوان مثال دنباله داری که در "ابر اورت" در لبه منظومه شمسی بوجود آمده است، پوشیده از مواد فرار همچون کربن دی اکسید، نیتروژن و کربن مونوکسید است که با نزدیک شدن به خورشید تبخیر می شوند. این باعث پیدایش یک دوره بسیار درخشان می شود، اما با نزدیک شدن به زمین و خورشید، سرعت آن کاهش پیدا می کند و این امر سبب می شود که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نباشد. با این وجود، دنباله داری مانند "لئونارد" که قبلاً خورشید را دیده است، می تواند با نزدیک تر شدن، درخشندگی خویش را حفظ کند. "لئونارد" همینطور دنباله داری سریع است که سرعت آن در هنگام عبور از منظومه شمسی به ۲۵۴ هزار و ۳۹۹ کیلومتر در ساعت یا ۷۰.۶ کیلومتر در ثانیه رسید.
دنباله دار "لئونارد" روز یکشنبه ۱۲ دسامبر ۲۰۲۱ نزدیک ترین فاصله خویش را به زمین داشت. حضیض یا نزدیک ترین فاصله آن به خورشید در فاصله ۹۰ میلیون کیلومتری هم در تاریخ ۳ ژانویه رخ داد که تقریباً نصف فاصله زمین تا خورشید است.
ناسا خاطرنشان می کند که "لئونارد" یک سفر ۴۰ هزار ساله را به سمت خورشید از خارج از منظومه شمسی انجام داده، اما این دنباله دار تنها یک سال پیش از رسیدن به نقطه حضیض خود کشف شد.
گفتنی است که اغلب دنباله دارها در تلسکوپ های آماتور خیلی کم نور هستند، اما دنباله دار "لئونارد" برای مدت کوتاهی در ماه دسامبر آسمان شب را روشن کرد. این دنباله دار هنگامی که برای نخستین بار مشاهده شد، خیلی کم نور بود و حدود ۱۶۰ هزار بار کم نورتر از کم نورترین ستاره هایی بود که با چشم غیر مسلح دیده می شوند.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب