نشانگرهای لطمه مغزی مبتلایان به کووید-۱۹ بیشتر از مبتلایان به آلزایمر
مطالعات جدید نشان میدهد که بیماران مبتلا به کووید-19 که در بیمارستان بستری شده اند در کوتاه مدت سطوح بالاتری از پروتئین های خونی در رابطه با لطمه های عصبی در مقایسه با افراد مبتلا به آلزایمر نشان می دهند.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، نکته حائز اهمیت آنست که این مطالعه که بصورت آنلاین در روز ۱۳ ژانویه در مجله ی "Alzheimer's & Dementia" انتشار یافته است در طول بیش از دو ماه در شروع همه گیری یعنی در ماه های مارس تا مه سال ۲۰۲۰ انجام گرفته است و تشخیص این که آیا افرادی که به کووید-۱۹ مبتلا شده اند بیشتر در معرض خطر مبتلاشدن به آلزایمر قرار می گیرند و یا در مرور زمان بهبود می یابند در طول زمان و با مطالعات طولانی مدت مشخص خواهد شد.
این مطالعه جدید که توسط پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه گروسمن نیویورک انجام شد، سطوح بالاتری از وجود هفت نشانگر لطمه مغزی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که علایم عصبی داشتند نسبت به گروهی که این علایم را نداشتند، نشان داد. این نشانگرها در بیمارانی که در بیمارستان جان خودرا از دست داده بودند، بسیار بالاتر از کسانی بود که مرخص شده بودند.
بررسی های ثانویه نشان داد که میزان نشانگرهای لطمه عصبی در بیماران بستری شده به سبب کووید-۱۹ در کوتاه مدت بطور شایان توجهی بالاتر از بیمارانی بود که گرفتار بیماری آلزایمر بودند. این میزان در یک مورد تا دو برابر بیشتر بود.
"جنیفر آ فرانترا"(Jennifer A. Frontera) نویسنده اصلی و استاد بخش نورولوژی در دانشگاه نیویورک می گوید: یافته های ما حاکی از آنست که بیماران بستری شده ی کووید-۱۹ و خصوصاً بیمارانی که در طول دوره بیماری علایم عصبی تجربه می کنند، سطوح مشابه یا بالاتری از نشانگرهای لطمه مغزی در مقایسه با بیماران مبتلا به آلزایمر دارند.
در این مطالعه ۲۵۱ بیمار شناسایی شدند که بااینکه بطور متوسط ۷۱ سال داشتند اما قبل از بستری شدن به سبب مبتلاشدن به کووید-۱۹ هیچ سابقه یا علامتی از زوال عقل نداشتند. این بیماران به دو دسته تقسیم شدند. گروهی که در دوران بیماری به علایم عصبی داشتند و گروهی که علائمی نداشتند.
پژوهشگران همین طور به مقایسه سطوح نشانگرها در مبتلایان به کووید-۱۹ با بیماران مرکز تحقیقات آلزایمر دانشگاه نیویورک پرداختند. هیچ یک از ۱۶۱ بیمار گروه شاهد که ۵۴ مورد از نظر شناختی سالم بودند، ۵۴ مورد زوال شناختی خفیف و ۵۳ مورد آلزایمر داشتند مبتلا به کووید-۱۹ نبودند.
لطمه مغزی با بهره گیری از فناوری آرایه مولکولی منفرد(SIMOA) اندازه گیری شد. این روش می تواند سطوح دقیق نشانگرهای لطمه مغزی را در مقیاس یک پیکوگرم در هر میلی لیتر خون ردیابی کند، در صورتیکه فناوری های قدیمی تر قادر به انجام چنین کاری نیستند.
سه مورد از نشانگرهای مورد مطالعه یعنی UCHL۱، تاو کامل (tau) و ptau۱۸۱ معیارهای شناخته شده ای برای مرگ یا از کار افتادگی نورون ها هستند. سطوح "زنجیره سبک نوروفیلامنت"(NFL) با لطمه به آکسون ها افزایش می یابد. آکسون ها رشته های بلند و باریکی هستند که از سلول عصبی یا نورون، برآمده و پیام های الکتریکی را از جسم سلولی نورون به بیرون هدایت می کنند. "پروتئین اسیدی فیبریلاری گلیال"(GFAP) نیز معیاری جهت بررسی لطمه سلول های گلیال است. سلول های گلیال از نورون ها محافظت می کنند.
آمیلوئید بتا ۴۰ و ۴۲ پروتئین های شناخته شده ای هستند که در بیماران مبتلا به آلزایمر ساخته می شوند.
نشانگرهای خونی در گروه مبتلایان به کووید-۱۹ در سرم خون اندازه گیری شد، در صورتیکه نشانگرهای خونی در گروه تحقیقات آلزایمر در پلاسما اندازه گیری شد. بنا بر این سطوح NFL، GFAP و UCHL۱ را می توان در مبتلایان به کووید-۱۹ و بیماران مطالعه آلزایمر با یکدیگر مقایسه کرد، اما تاو، ptau۱۸۱، آمیلوئید بتا ۴۰ و آمیلوئید بتا ۴۲ را نمی توان در این میان مقایسه کرد.
"توماس ام. ویسنیوسکی"(Thomas M. Wisniewski)، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: لطمه مغزی بعد از سانحه، که با افزایش این نشانگرهای زیستی نیز هم راه است، به این معنا نیست که بیمار بعدا به آلزایمر یا زوال عقل مبتلا می شود، اما خطر مبتلاشدن به آن را بیشتر می کند.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب