درمان دردهای آرتروز با کمک ایمپلنت های الکتریکی
پژوهشگران آمریکایی، نوعی ایمپلنت الکتریکی ابداع نموده اند که می تواند دردهای ناشی از آرتروز را کم کند.
به گزارش گروه هوش مصنوعی به نقل از ایسنا و به نقل از نیوساینتیست، ایمپلنت های زانو که جریان الکتریکی کمی را تولید می کنند، ممکنست درمانی برای آرتروز باشند و رشد مجدد غضروف را تحریک کنند.
خرگوش هایی که طی یک آزمایش از ایمپلنت هایی بهره برده بودند که هنگام حرکت آنها الکتریسیته را تولید می کنند، بعد از لطمه غضروف نسبت به خرگوش هایی که از دارونما بهره برده بودند، بهبود بیشتری را تجربه کردند.
آرتروز، یکی از علل شایع زانو درد با افزایش سن است. این بیماری، ساییدگی و پارگی غضروف را به همراه دارد. غضروف، لایه ای است که انتهای استخوان ها را می پوشاند و بطور معمول از ساییده شدن آنها به یکدیگر جلوگیری می کند.
درمان های بسیاری برای آرتروز درحال توسعه هستند؛ همچون داروهای جدید و کاشت سلول های بنیادی که توانایی تبدیل شدن به هر نوع سلولی را دارند. تعدادی از تحقیقات نشان می دهند که یک جریان الکتریکی خفیف می تواند سلول های غضروف زانو را برای تکثیر شدن و ترمیم لطمه تشویق کند.
"تانه نگوین" (Thanh Nguyen)، پژوهشگر "دانشگاه کنتیکت" (UCONN) و همکارانش برای جلوگیری از قرار دادن باتری ها در داخل بدن، یک غشای قابل تجزیه زیستی با ضخامت حدود نیم میلی متر ساخته اند که هنگام فشرده و کشیده شدن، الکتریسیته تولید می کند. این ماده، ساختاری چارچوب مانند دارد تا سلول ها را برای انتقال یافتن به آن تشویق کند.
گروه نگوین، این ایده را با ایجاد سوراخ در غضروف زانوی خرگوش ها و چسباندن آنها با مواد ابداع شده مورد بررسی قرار دادند. بعد از یک ماه استراحت، خرگوش ها تشویق شدند تا روی تردمیل هایی که به آرامی حرکت می کنند، به مدت ۲۰ دقیقه در روز بپرند تا پاهای خودرا ورزش دهند و جریان الکتریکی تولید کنند.
پژوهشگران دو ماه بعد، نمونه های بافت مفاصل را برداشتند و میزان سالم و دست نخورده بودن آنها را زیر میکروسکوپ ارزیابی کردند. آنها دریافتند که سلول های غضروف به داخل چارچوب حرکت کرده اند و مفاصل، دست نخورده تر به نظر می رسند. نگوین اظهار داشت: سلول های بنیادی از مغز استخوان به چارچوب جذب می شوند.
این خرگوش ها بطور متوسط امتیاز ۱۵ از ۱۸ را به دست آوردند؛ در صورتیکه خرگوش های گروه دوم که ایمپلنت آنها الکتریسیته تولید نمی کرد، حدود پنج امتیاز کسب کردند.
نگوین افزود: اگر این ایمپلنت در انسان ها استفاده شود، مواد مورد استفاده برای ساخت آن بعد از حدود دو ماه حل می شوند؛ بااینکه می توان آنرا برای ماندگاری طولانی تر تغییر داد.
این پژوهش، در مجله "Science Translational Medicine" به چاپ رسید.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب