بدبینی عجیب پزشکیان در قیاس با رهبران کشورهای مهم جهان گروه هوش مصنوعی: وقتی جهان به هوش مصنوعی به چشم «موتور پیشران» می نگرد، مسعود پزشکیان آنرا «هیولای مست» می بیند. نگار علی- در صورتیکه رهبران جهان از سیلیکون ولی تا خلیج فارس، هوش مصنوعی را کلید «سروری بر جهان» و «رفاه اقتصادی» می دانند، تحلیل محتوای سخنان امروز مسعود پزشکیان نشان دهنده نوعی «بدبینی مفرط» و «انفعال تکنولوژیک» در بالاترین سطح اجرایی کشور است. رئیس جمهوری با تقلیل هوش مصنوعی به ابزاری «مست» و «ناکارآمد در اداره امور» و تمرکز صرف بر جنبه های «تخاصمی» (حمله اسرائیل)، عملا آب پاکی را روی دست اکوسیستم نوآوری کشور ریخته است. سخنان پزشکیان حاوی دو لایه عمیق از بدبینی است: عادی سازی عقب ماندن با انکار واقعیت «هوش مصنوعی اگر درست بود تا حالا ما را خورده بود.» ییس جمهور در این یک جمله، به جای درک این که عقب ماندگی تکنولوژیک مانند «سرطان خاموش» عمل می کند، استدلال می کند که چون هوش مصنوعی ما را نابود نکرده، پس آنقدرها هم قوی نیست و این پیام را منتقل می کند که ما قدرت تحول آفرین هوش مصنوعی را باور نداریم و آنرا یک «هیاهوی توخالی» می دانیم. نگاه صرفا قربانی محور «اسرائیل با هوش مصنوعی به ایران حمله کرد... هوش مصنوعی مست را که نمی شود در اداره امور به کار گرفت.» در ذهنیت رئیس جمهور، هوش مصنوعی ابزاری نیست که «ما بسازیم»، بلکه بلایی است که «بر سر ما می آید». او ایران را نه در جایگاه «بازیگر»، بلکه صرفا در جایگاه «هدف» می بیند. بدبینی پزشکیان در مقابل خوش بینی جهانی آمریکا (ایدئولوژی شتاب گرایی): سیلیکون ولی و واشنگتن باور دارند هر مشکلی، از تغییرات اقلیمی تا بیماری، با «هوش مصنوعی بیشتر» حل می شود. آنها حتی خطرات را به جان می خرند تا «اولین» باشند. دونالد ترامپ از نام «هوش مصنوعی» خوشش نمی آید چون «مصنوعی» به نظر می رسد؛ به جای آن می گوید: « هوش مصنوعی «نابغه» است؛ «خالصاً نابغه». چین (تکنو-ناسیونالیسم): شی جین پینگ هوش مصنوعی را ابزاری برای «نظم و هارمونی اجتماعی» می داند. چین با خوش بینی کامل به توانایی تکنولوژی برای اداره جامعه اعتماد کرده است. شی جین پینگ: «هوش مصنوعی (AI) به عنوان فناوری راهبردی که انقلاب علمی–فناوری و تحولات صنعتی جدید را رهبری می کند، به روشی عمیق شیوه تولید و سبک زندگی انسان را تغییر داده است.» ولادیمیر پوتین (روسیه): پوتین نگاهی مشابه اما تهاجمی تر دارد: «هرکس رهبر هوش مصنوعی شود، حاکم جهان خواهد شد.» نگاه پوتین معطوف به آینده است. ولادیمیر پوتین: «سیستم های هوش مصنوعی امکان تصمیم گیری سریع و مؤثر بر پایه تحلیل مقادیر عظیمی از اطلاعات را فراهم می کنند — این مزیت فوق العاده ای در کیفیت و کارآمدی است.» امارات و عربستان: آنها با استخدام وزیر هوش مصنوعی و ساخت شهر های هوشمند (نئوم)، پیام می دهند که «آینده روشن است». آنها میلیاردها دلار روی هوش مصنوعی شرط بندی کرده اند تا اقتصادشان را نجات دهند. محمد بن سلمان: «ما حالا در عصر انقلاب هوش مصنوعی زندگی می کنیم… این زمان آن است که از هوش مصنوعی استفاده نمائیم و پتانسیل کامل آنرا برای پیشرفت جوامع و اقتصادها آزاد نماییم.» تقلیل هوش مصنوعی؛ یک خطای استراتژیک قابل ذکر است که در فضایی که رئیس جمهور، هوش مصنوعی را در درجه اول با خطر و حمله مرتبط می داند، نوعی واقع گرایی دفاعی در دستگاه اجرایی کشور شکل می گیرد. این دیدگاه، خصوصاً در یک منطقه ژئوپلیتیک پرتنش، ضرورت هوشیاری در مقابل سوءاستفاده های نظامی و سایبری از AI را به درستی برجسته می کند. با این وجود، نگاه صرفا امنیتی و تقلیل دادن پتانسیل هوش مصنوعی تنها به یک «سلاح دشمن» یا ابزاری «مست و غیرقابل اعتماد»، می تواند بزرگترین خطای استراتژیک در این مقطع باشد. در صورتیکه رئیس جمهوری از ترس «خورده شدن» صحبت می کند، قدرت های جهانی بر سر سفره ای نشسته اند که آینده اقتصادی و اجتماعی کشورها را رقم می زند. نگاهی بر تمرکز و سرمایه گذاری جهانی آمریکا و چین (رقابت برای تسلط): این دو قدرت برای سروری اقتصادی و کارآمدی دولتی رقابت می کنند. سرمایه گذاری های آمریکا در پژوهش و توسعه (R&D) در این عرصه، به میلیاردها دلار می رسد، در صورتیکه چین با تأکید بر «تکنو-ناسیونالیسم»، هوش مصنوعی را کلید «نظم اجتماعی» و پیشرفت صنعتی می داند. همانطور که ولادیمیر پوتین اشاره می کند، سیستم های AI امکان تصمیم گیری سریع و مؤثر بر پایه تحلیل «مقادیر عظیمی از اطلاعات» را فراهم می کنند که مزیت فوق العاده ای در کیفیت و کارآمدی است. خاورمیانه (تغییر پارادایم اقتصادی): کشورهای منطقه خلیج فارس، هوش مصنوعی را بیمه بقای خود در عصر پسا-نفت می دانند. پادشاهی عربستان سعودی AI را ستون فقرات طرح Vision 2030 و مگاپروژه هایی چون نئوم قرار داده است. امارات متحده عربی هم با سرمایه گذاری های چند صد میلیون دلاری و جذب نخبگان، بدنبال تبدیل شدن به یک «صادرکننده هوشمندی» است. آنها با این خوش بینی عمل گرایانه، نه فقط خطر را می بینند، بلکه فرصت را در آغوش می کشند. اروپا (تمرکز بر حکمرانی): اتحادیه اروپا و بریتانیا با تأکید بر «ایمنی و اخلاق» (مانند قانون AI Act)، نشان داده اند که می توان خطرناک ترین فناوری ها را مهار کرد و با این حال، از مزایای آن در قسمت های حیاتی مانند سلامت و محیط زیست بهره برد. این رویکرد، در تضاد با نگاهی قرار می گیرد که هوش مصنوعی را ذاتاً «مست» و غیرقابل کنترل می داند. سخنان رهبران جهان نشان میدهد که هوش مصنوعی تنها یک ابزار دفاعی نیست؛ یک ابزار عظیم برای تحول اقتصادی، کاهش فساد اداری، افزایش راندمان صنعتی، و پیشبرد تحقیقات پزشکی است. چالش نهائی برای دولت چهاردهم، نه اثبات خطرات AI (که بدیهی است)، بلکه اثبات توانایی کشور در مهار، بومی سازی و استفاده تهاجمی-سازنده از آنست. اتخاذ یک دیدگاه بدبینانه یا انفعالی، ریسک بزرگ از دست دادن نخبگان و موقعیت های اقتصادی را به همراه دارد. برای پیشگیری از «خورده شدن» تدریجی در یک اقتصاد رقابتی جهانی، دولت باید با اتکا به متخصصان داخلی، یک نقشه راه متوازن تدوین کند که در آن، سرمایه گذاری در توان محاسباتی (Compute Power) و توسعه مدلهای بومی زبان فارسی به همان اندازه مهم باشد که هوشیاری امنیتی در مرزها. 1404/09/18 09:47:25 5.0 / 5 12 تگها: بازی , پژوهش , تحقیقات , تكنولوژی مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط رقیب جدیدChatGPT را به وحشت انداخت تیم کوک معاون بخش هوش مصنوعی اپل را کنار گذاشت نخستین هوش مصنوعی مخصوص خودرو های خودران بازی خطرناک با کلمات نظرات بینندگان در مورد این مطلب لطفا شما هم در مورد این مطلب نظر دهید = ۲ بعلاوه ۴ نظر دادن